Ik ben Annet, geboren en getogen in Drenthe. Sinds mijn 24e, met een PABO-diploma op zak, woon ik in Amersfoort. In de 10 jaar dat ik in het basisonderwijs gewerkt heb als juf, heb ik altijd interesse gehad in kinderen die "buiten de lijntjes" liepen. Op het gebied van gedrag of anderszins; deze kinderen prikkelden me om verder te kijken, omdat ik ze graag wilde begrijpen. Het was mijn passie; deel mogen uitmaken van een klein stukje van de ontwikkeling van een kind. Ik voelde me sterk betrokken bij de ontwikkeling en het welzijn van kinderen; zowel bij hun cognitieve vaardigheden als ook hun emotionele gevoeligheden. Ik durf wel te zeggen dat ik een geliefde juf was bij kinderen én ouders.
Na 10 jaar werken met kinderen heb ik bewust gekozen om er fulltime voor onze eigen kinderen te zijn; een zoon en een dochter. Hard gewerkt in die jaren! Pfoe! Onze kinderen bleken ook ‘buiten de lijntjes’ te lopen en dit was al op zeer jonge leeftijd zichtbaar. Ze ontwikkelden zich razendsnel; op (zeer) jonge leeftijd konden ze praten, lezen en ze hadden een ijzersterk geheugen. Ook waren ze opvallend gevoelig voor sfeer, licht, geluid en konden ze zich al jong inleven in de emoties van een ander. Ook hadden ze erg weinig slaap nodig om weer heel alert te kunnen zijn (babytijd!). Frustraties waren er ook vaak; iets wel hebben bedacht in je hoofd, maar het niet kunnen uitvoeren met je handen (bijvoorbeeld op 3 jarige leeftijd een tekening van een ‘echte fiets’ willen maken: met spaken, een bel, trappers aan beide kanten en een bagagedrager met snelbinders….tja..….dat lukte die vingers nog even niet……)
Dit leidde tot mijn interesse in hoogbegaafdheid en ik verslond het ene na het andere boek over dit onderwerp. Destijds hebben “De begeleiding van hoogbegaafde kinderen” en “Leven met intensiteit” hebben mij veel inzichten gegeven.
Toen onze zoon in 2016 naar de basisschool ging, merkte ik dat ik voldoening haalde uit het delen van ervaringen en advies geven aan andere ouders op het schoolplein die soortgelijke uitdagingen hadden met hun kinderen en nog niet hadden gedacht aan een (mogelijk) hoogbegaafd kind. Hier voelde ik voor het eerst heel sterk dat ik een eigen praktijk zou willen opzetten in de toekomst, die erop gericht zou zijn om (vermoedelijk) hoogbegaafde kinderen en hun ouders te coachen en te begeleiden.
Het viel me tijdens gesprekken met andere ouders bijvoorbeeld op dat veel ouders het woord "hoogbegaafdheid" liever niet gebruikten, maar eerder spraken over de hoge gevoeligheid en de intelligentie van hun kinderen; “behoorlijk slim en gevoelig waren ze zeker, maar nee, niet hoogbegaafd”. Destijds begreep ik dat niet zo goed en kon ik me zelfs boos over voelen dit soort uitspraken. “Hoogbegaafd HEB je niet, dat BEN je”.
Inmiddels begrijp ik dat er verschillende redenen kunnen zijn waarom ouders terughoudend waren/zijn met die term; zo kun je zorgen hebben over de verwachtingen die er dan bij je kind worden gelegd of je voelt als ouder de nodige sociale druk; om vooral niet ‘op te scheppen’ met een hoogbegaafd kind. Want zo wordt er (helaas) toch nog te vaak over gepraat: daar is weer zo een ouder die denkt dat zijn/haar kind hoogbegaafd is…
In november 2021 koos ik ervoor om een opleiding tot Talentbegeleider te gaan volgen, omdat ik inmiddels al zó vaak had gedacht aan (en gedroomd over!) een eigen praktijk (het is dus écht gelukt, yes!) om hoogbegaafde kinderen en hun ouders te kunnen coachen en begeleiden, omdat het welzijn van deze kinderen me echt aan het hart gaat! Ik wil graag:
En bovenal gun ik deze kinderen en hun ouders dat ze hun authenticiteit kunnen behouden en dat ze zich niet (teveel) gaan aanpassen.
Het opvoeden en begeleiden van (vermoedelijk) hoogbegaafde kinderen kan een behoorlijke pittige klus zijn voor ouders; het kan je soms zelfs tot wanhoop drijven! Ik snap het. Echt.
Het delen van ervaringen en het bieden van begeleiding, door iemand die het écht snapt, kan een fijn steuntje in de rug zijn voor ouders in het begrijpen en omgaan met de behoeften van hun kinderen. En dan mogen jij en je kind “BijAnnetZijn”; ik loop graag een poosje met jullie mee.
Je kunt vrijblijvend contact met me opnemen, ik vind niks raar of gek; alles is bespreekbaar. Bij twijfel……echt bellen of mailen! Ik hoor je graag.
Het welzijn van andere mensen raakt me. Daarbij vind ik het heel belangrijk dat ieder mens zich gezien en gehoord voelt. Jij dus ook!
